De ethiek en esthetiek in de politiek

De verkiezingen in Nederland naderen. Het is niet alleen de gemeenteraadsverkiezingen maar ook een referendum over de wet veiligheid. Ik word altijd onrustig wanneer de verkiezingscampagnes van start gaan. De migranten of bepaalde etnische groepen worden tot onderwerp van de verkiezingen gemaakt. De ongebreidelde harde toon die bepaalde politici beginnen aan te slaan waarmee ze denken dat hoe harder ze roepen des te meer stemmen ze binnenhalen. De ethiek en esthetiek in de politiek waar ik aan gewend was gaat jaar in jaar uit meer verloren. Sommige Nederlandse Turken die zich kandidaat stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen beginnen hun campagne met belofte dat zij zich zullen inzetten voor een apart kerkhof voor de Moslims. Zij hebben blijkbaar weinig te bieden voor de levenden. De arbeidsmarkt, het onderwijs, de pensioenleeftijd, de taalproblemen, de jongeren problematiek, de mishandeling van mannen en vrouwen, de veranderde wereldorde, interesseren hun niet. Deze onderwerpen zijn blijkbaar niet belangrijk voor de verkiezingen. Het populisme bepaalt de ethiek en esthetiek in hun politieke campagne. Een succesvol politicus, wethouder van wonen, wijken en burgerparticipatie in de een van de Nederlandse gemeenten wordt verweten geen standpunt in te nemen tegen de politiek van Erdogan. Het is niet eerlijk en moreel verantwoord …