İnsana Rastgelesin…

2 gün önce 60

Yaklaşık bir ay önce Hollanda’dan arabamla yola çıktım. Anavatana ayak bastığım zaman sila hasreti ile yanıp tutuşan yüreğim ile birikte anavatan topraklarının deriniliklerinde bir keşif yolculuğuna başladım. Yüreğimden geçen her güzel şeyin bir adım yanımda gelmesinin duyguları ile yolculuğum devam ediyor ve yeniden Hollanda’ya dönene kadar bu duygularımı saklayacağım.

Tatilde uyanılan sabahların tadı bir başka oluyor…..Zaman sana ait, rüzgar dost, kuşlar yoldaş…Bazen doğa ile içiçe, bazen bir deniz kenarında, bazen uzun yıllar görmediğin bir dostla beraber olmanın hazzı ile keşif yolculğum çok keyifli..Bu yolculuklar sadece yeni yerleri değil, insanın kendini de yeniden keşfetmesini sağlıyor. Her an bir yeni hikaye, yeni insanlar ve yeni duraklar insana ilham oluyor.

Şehirlerin canlılığı, köylerin dinginliği, dağ yollarının özgürlüğü…Her biri ayrı bir renk, ayrı bir ses, ayrı bir nefes katıyor yaşamımıza.. İnsan kendini adeta ruhunun sefer‘ne çıkmış bir seyyah gibi hissediyor.

Keşif yolculuğumda her zaman yolumun, izini bırakmayan kalabalıklardan değil içimi aydınlatan ruhuma iyi gelen güzel insanlara rastlarsın duamı hiç eksik etmiyorum. Ve “İnsana rastgelesin…” dileklerimle devam ediyorum..

İnsana rastgelesin…..

“ Bazı insanlar sessizce girer hayatına, ama öyle izler bırakır ki, bir ömre değer olur.”

Yoldayım….

Şehirlerden geçiyorum, köylerden, dağ yollarından, yeni bir yüz, yeni bir nefes. Ama ben sadece insan arıyorum. Kalabalığın içinden sıyrılmış, insan kalabilmiş birini…Bir tebessüm gibi yalın, bir merhaba gibi içten, bir el gibi sıcak…

İyi insan kimdir?

Yaraya tuz basmak yerine, merhem sürendir.

Sessiz çığlıklara kulak verendir.

Kendine yapılmasını istemediğini başkasına da yapmayandır.

Yanındayken yorulmadığın, yanında susabilme hakkına sahip olduğun kişidir. Çıkarını gözetmeden yardım edendir. Birini anlamak için beklemesini bilendir. Unutmak kolayken anımsayandır.

İyi insanların inancı, ırkı, rengi, yaşı olmaz. Bunu bu yolculuğumda keşfettim. Küçük gibi görünen bu dokunuşlar aslında dünyayı yaşanılır kılar..

Dünyayı iyilikle değiştirenler; makamla değil, yürekle konuşanlardır.

Bir dağ yolunda bir çobanla göz göze geldim. Gülümsedi.. Hoş geldiniz diyerek selamladı…

Yolumun üstünde ki bir köyde dinlenmek için mola verdim. Bir yaşlı nine, “ aç mısın” evladim dedi…

Şehirde bir çocuk kedilere su ve mama verdi..

İşte bu aradığım insanlardan izler…..

İnsana rastgelesiniz dostlar….

Sözlerinde merhamet, gözlerinde parıltılar olanlara….

Yolculara değil, yoldaşlara….

Kalplerinde dünyayı taşıyanlara..

Belki de ínsanı, insandan ayıran iyilik, konuşmadan anlaşabilmektir.

Ve iyi insanlar, dünyaya sessizce güzellikler taşırlar..