Saraysız Başkan: José Mujica’ya Veda

Yıl 2025… Mayıs ayının ortası. İnsanlık, koca bir çınarı uğurladı: José Mujica. Nam-ı diğer: Pepe.

Bir başkan daha gitti. Ama arkasında bir koltuk değil, halkın yüreğine kazınmış bir iz bıraktı. Ve öyle bir iz ki, saray kapılarında değil, toprakta çiçek açtı.

O, klasik bir devlet adamı değildi. Takım elbise giymedi, kravat takmadı. Başkanlık sarayına uğramadı. Makam aracını garaja çekip, 1987 model Vosvos’uyla dolaştı. Çiftliğinde çiçek yetiştirdi. Üç ayaklı köpeği Manuela ile bereketi paylaştı.

Eşi Lucía… Sadece bir eş değil, bir yoldaştı. 14 yıl zindanı beraber paylaştılar. Direndiler. Sonra bir gün, halk onları cezaevinden çıkarıp ülkenin başına getirdi.

Ve o dedi ki:

“İçi dışına çıkmış bir dünyada yaşıyoruz… Asıl güç, halkın kalbinde yatar.”

Sahi, nedir bu güç?

Biriken servetler mi?

Duvardaki diplomalar mı?

Yatlar, katlar, uçaklar mı?

Yoksa elinde çiçekle halkın arasına karışan bir adamın duruşu mu?

Pepe’nin mal beyanı: bir Vosvos.

Başkanlık maaşının %90’ı: bağış.

Bankada hesabı yok.

Villası yok.

Ama onurlu bir geçmişi, onurlu bir yaşamı var.

Ve yine onun sözleri:

“Fakir ben değilim; çok şeye ihtiyaç duyanlar fakirdir.”

Devrimciliği sloganda değil, davranışta yaşadı. Güçlü görünmeye değil, doğru kalmaya çalıştı. Anadolu’da bir köy kahvesine otursa kimse yadırgamazdı. Sanki bizim köyden biri gibi. Sanki aramızdan çıkmış da yanlışlıkla Uruguay’da doğmuş gibi…

Pepe öldü.

Ama aslında yaşamaya yeni başladı.

Artık yeryüzünün gözü doymayan iktidarları, onun gölgesinde yürüyecek.

O gölge sarayların üstüne düşecek.

Ve o gölge, ceplerini dolduranların değil, yüreklerini temiz tutanların tarafında kalacak.

Bazı insanlar toprağa gömülür.

Bazıları yüreklere…

José Mujica… Saraysız başkan… Gönül adamı…

Bir gün mutlaka, özlemini kurduğun o adil dünyayı kuracağız.

The post Saraysız Başkan: José Mujica’ya Veda first appeared on Hollanda Haberleri.