Mahmut 30 Yıldır Rotterdam’da Aynı Binada Yaşıyor, Ancak Belediye Taşınmasını İstiyor: “Beni Bir İnsan Olarak Görün”

Mahmut 30 Yıldır Rotterdam’da Aynı Binada Yaşıyor, Ancak Belediye Taşınmasını İstiyor: “Beni Bir İnsan Olarak Görün” Hollanda’da 40 yaşındaki Mahmut Kelleci, Rotterdam şehrinde oturduğu daireden neredeyse hiç çıkamıyor. Nedeni isteksizlik değil; yaşam alanına ulaşmasını sağlayan tek araç olan merdiven asansörünün her an bozulabileceği endişesi. Kelleci, çocukluğundan beri yaşadığı bu apartmanda 30 yılı geride bırakırken, belediyenin asansörü yenilemeyi reddetmesiyle büyük bir belirsizliğin içine sürüklendi. Mahmut, merdiven asansörü arızalandığı anda evine adeta “hapsolacağını” söylüyor. “Paniğe kapılıyorum. Belediye bana taşınmam gerektiğini söylüyor. Beni anlamalarını istiyorum. Ben buraya aidim” diye konuşuyor. Kelleci’nin sağlık durumuna bağlı olarak ağır hareket kısıtlılığı bulunuyor ve merdivenleri kullanması mümkün değil. Mevcut asansör sık sık arızalanıyor ve güvenli olmadığı gerekçesiyle teknik servis tarafından artık “ekonomik ömrünü tamamlamış” kabul ediliyor. Ancak belediye, cihazı yenilemek yerine Mahmut’a başka bir eve taşınmasını öneriyor. Mahmut’a göre bu çözüm, bir öneriden çok bir “mecburiyet” gibi sunuluyor. “Ben burada büyüdüm, komşularım ailem gibi. Yeni bir yerde uyum sağlamak benim için çok zor olur. Belediye benden bir cihaz için tüm hayatımı değiştirmemi bekliyor” diyor. Belediyenin, bakım-onarım maliyetlerinin yüksekliği nedeniyle yeni bir merdiven asansörü yerleştirmeye sıcak bakmadığı belirtiliyor. Ancak Mahmut, bunun yaşam kalitesini doğrudan etkileyen bir karar olduğunu vurguluyor: “Benden belgeler istediler, raporlar istediler, hepsini sundum. Yine de aynı noktadayım. Sanki dosya olarak görülüyorum, insan olarak değil.” Mahmut’un durumu, hareket kısıtlılığı olan bireylerin uygun konutlara erişimi ve belediyelerin sorumluluklarıyla ilgili daha geniş bir tartışmayı da gündeme taşıyor. Mahalledeki sakinler, Kelleci’ye destek veriyor; birçok kişi, onun 30 yıldır yaşadığı evden zorla çıkarılmasını “haksızlık” olarak görüyor. Mahmut’un tek isteği, güvenli bir şekilde yaşayabilmek: “Ben sadece bağımsız olmak istiyorum. Evimden çıkıp hava alabilmek, hastaneye gidebilmek… Beni taşınmaya zorlamasınlar. Sadece çözüm bulsunlar.” Belediye, görüşmelerin sürdüğünü açıklarken, Kelleci belirsizlik içinde bekliyor. “Tek ricam, bana bir dosya muamelesi yapmaktan vazgeçsinler. Bana bir insan olarak baksınlar” diyor.