Gazze’de Bir Lokma İçin Mücadele

Boş tencereler, çökük yanaklar ve tükenmiş umutlar… Gazze’de yaşananlar sadece bir çatışmanın değil, insanlığın da sınavı haline geldi.

Gazze’nin Han Yunus kentinde yardım kuruluşlarının mutfağı önünde uzayıp giden kuyruklar, sadece yiyecek değil, aynı zamanda insan onurunun da yok oluşunu gözler önüne seriyor. Çocuklar, tenceredeki son pirinç tanelerine çıplak elleriyle ulaşmaya çalışıyor; yaşlılar, ellerinde boş kaplarla umut bekliyor.

İsrail’in 2 Mart’tan bu yana yardım geçişlerini büyük ölçüde engellemesiyle başlayan kriz, artık kıtlık seviyesine ulaştı. Her gün daha fazla çocuk yetersiz beslenme nedeniyle hastaneye kaldırılıyor. Han Yunus Hastanesi doktorları, artık “hiçbir şey yapamıyoruz” noktasına geldiklerini söylüyor.

Altı Aylık Bir Beden, Altı Yıllık Bir Acı

Kıtlığın simgesi haline gelen bebek Siwar Ashour’un görüntüsü, Gazze’nin sessiz çığlığı oldu. Yıkıntılar arasında doğan bebek yalnızca dört kilo. Onun çukur gözleri ve zayıf bedeni, diplomatik açıklamaların arkasına saklanamayacak kadar gerçek.

Refah’tan Saqar Jamal’ın sözleri bölgedeki ortak duyguyu özetliyor: “Bugün yaşadığımız acıyı Araplar bile hiç yaşamadı. İnsanlar bizi neden terk etti?”

Kıtlık Önlenebilirdi

Birleşmiş Milletler’e bağlı kurumlar haftalardır uyarıyor: Gazze’de yaklaşık 470 bin insan akut açlık seviyesinde yaşıyor. Bunun üç katı ise ciddi kriz seviyesinde. Ancak sınırda yardım TIR’ları beklerken içeride insanlar açlıktan ölüyor.

İsrail hükümeti, Hamas’ın yardımları ele geçirmesinden endişe ederek sadece “temel miktarda” gıda geçişine izin verileceğini duyurdu. Eleştirmenler bu önlemlerin yetersiz olduğunu, durumun daha da kötüleştiğini söylüyor.

Bu Artık Sadece Gazze’nin Meselesi Değil

Gazze’deki insani kriz, politik hesaplarla ötelenemez bir noktaya geldi. Bu, çocukların açlıktan öldüğü, insanların bir avuç pirinç için birbirine girdiği bir gerçeklik. Bu kriz, sadece coğrafi bir çatışmanın değil, küresel vicdanın da aynası.