Gazze’de Açlıktan Ölen Çocuklar: Sessizliğin ve Sorumluluktan Kaçışın Bedeli

Gazze’de yaşanan insani kriz her geçen gün derinleşirken, yalnızca İsrail’in politikaları değil, uluslararası toplumun etkisizliği de tartışma konusu haline geliyor.

İsrail’in Gazze Şeridi’ne yönelik tam kapsamlı insani ablukası 71. gününe girerken, 2.1 milyonluk nüfusun neredeyse tamamı açlık sınırının altında yaşıyor. Ancak bu insanlık dramı, yalnızca İsrail’in sınır kapılarını kapatmasıyla sınırlı değil. Uluslararası aktörlerin etkisiz kaldığı, uluslararası hukukun işlevsizleştiği bir dönemde, Gazze halkı kolektif bir başarısızlığın kurbanı oluyor.

Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin İsrail Başbakanı Netanyahu ve eski Savunma Bakanı Gallant hakkında verdiği tutuklama kararları önemli bir adım olarak değerlendirilse de, bu kararların sahadaki krizi ne ölçüde etkileyeceği belirsiz. Açlıktan ölen çocuklar, yardıma ulaşamayan hastalar, bombalanan yardım konvoyları; uluslararası hukukun uygulamada ne kadar etkisiz olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.

Gün geçtikçe artan ölümler ve açlık, haber başlıklarında “felaket” olarak yer bulurken, Gazze’deki insanların yaşadığı travma çoğu zaman rakamların gölgesinde kalıyor. UNICEF, CARE ve diğer yardım kuruluşlarının çağrıları medyada yer alsa da, karar alıcıların eyleme geçmesini sağlayacak gerçek baskının hâlâ eksik olduğu görülüyor.

İnsani yardımın engellenmesi artık bir lojistik değil, açık bir politik tercih olarak değerlendiriliyor. Yardım konvoylarının hedef alınması, sınır geçişlerinin kapatılması ve temel gıda maddelerine erişimin engellenmesi; açlığın bir silaha dönüştüğünü gösteriyor. Bu da konuyu yalnızca insani değil, doğrudan siyasi bir zemine taşıyor.

Gazze’de yaşananlar, artık sadece bir Ortadoğu sorunu değil; küresel vicdanın sınandığı bir turnusol kağıdı haline geldi. Uluslararası toplumun, yardım örgütlerinin ve halkların baskısıyla oluşacak kolektif bir irade olmadan, Gazze’deki insanlar yaşam haklarına erişemeyecek.