Çocukların Gülüşünde Geleceği Görmek

Bir millet, geleceğe çocuklarıyla yürür. Çocuk dediğiniz yalnızca minik bir insan değil, toprağın filizidir, Cumhuriyet’in tomurcuğudur.

23 Nisan geldi geçti. Ama nasıl geçti?
Hollanda’nın göbeğinde bir avuç Atatürkçü yürek, bir milletin onur tarihini çocukların gözlerine taşıdı. Sıradan bir “etkinlik” değildi bu; devrimci bir bilinç taşıyan bayramdı.

Yaklaşık 700 yurttaş…
Azımsanacak rakam değil. Bu, bir toplumun hâlâ diri olan yüreğinin attığı yerdir.
Bir sevdaydı bu, hazırlıkları aylar önce başladı. Her ayrıntı, tıpkı Cumhuriyet’in kuruluşundaki duyarlılıkla düşünüldü. Çünkü Atatürk’ün çocuklara armağan ettiği bir bayramı kutluyorsak, gelişigüzel bir iş yapamayız. Bu işin şakası yok.

Programın açılışı, klasik bir saygı duruşu ve İstiklal Marşı’yla başladı ama devamı, bir halk şölenine dönüştü.
Derneğimizin sekreteri Nur Karadumanlı konuştu. Ardından Ahmed Hafız Hollandaca anlattı 23 Nisan’ı. İlayda Türkçe… Yani bu topraklarda iki dilde büyüyen çocukların iç sesi oldu.
Çocuklarımız Atatürk’ü yalnızca öğrenmiyor, yaşıyorlar artık.

Sanat mı?
İdil’in kemanı, İlaya ve Asya’nın şiirleri, Rüya’nın yan flütü… Adeta notalara sinmiş bir yurt sevgisi.
Ve Emine Tokail hocamız… Uzaklardan gelmiş, yanında öğrencileriyle. Bu, bir eğitimcinin sadece ders anlatmadığını; bir ülkünün izini sürdüğünü gösterir.

Bahçede oyun parkuru kurulmuştu: Halat çekme, yumurta taşıma, yüz boyama…
Çocuklar yalnızca eğlenmedi, geçmişle bugün arasında oyunlarla köprü kurdu.
Ve finalde madalyalar… Üzerinde 23 Nisan arması.
O gözlerdeki parıltı… İşte Atatürk’ün “küçük hanımlar, küçük beyler” diye seslendiği Cumhuriyet çocukları onlardı.

Sürpriz?
Olmaz mı…
Atam Bikers grubu, motosikletleriyle çocuklara rüzgârı gösterdi.
Ve sonra…
Sahneye çıkan Zeybek ekibi!
Heyhat! Süleyman Tırçiçek ve derneğimizin zeybek ekibiyle, meydanlar bir kez daha yiğitliğin, Anadolu’nun ruhunu duyurdu.
Göğsümüz kabardı.
Bu gösteri, yalnızca bir oyun değil, “Biz buradayız!” diyen bir kültürün haykırışıydı.

Ve elbette maddi destek…
Temel İpekçi, Özgür Uysal, Mehmet Ayhan, Ahmet Fatih Gerçek…
Onlar yalnızca sponsor değil, Cumhuriyet’e omuz verenlerdi.

Bu bayram, bir çocuğun gülüşüyle anlam kazandı.
O gülüşte Atatürk vardı, umut vardı, yarın vardı.

Hollanda Atatürkçü Düşünce Derneği olarak görevimiz, yalnızca etkinlik düzenlemek değil.
Biz, vatan duygusunu çocukların kalbine taşımayı görev bildik.
Bunu başardıysak…
Ne mutlu bize!